آگاهی از موقعیت به عنوان یک مفهوم برای اولین بار در ارتش مطرح شد، جایی که خطر برای اقدام آهسته یا ناآگاهانه می تواند به معنای زندگی یا مرگ باشد. امروزه شرکت ها، سازمان های ایمنی عمومی، شرکت های حمل و نقل و لجستیک و غیره این مفهوم را برای ارزیابی و بهینه سازی فرآیندهای داخلی خود اتخاذ کرده اند. تقریباً هر صنعتی می‌تواند (و می‌تواند) از آگاهی موقعیتی بهبودیافته بهره ببرد - فقط اکثر آنها نرم‌افزاری را که دقیقاً برای این هدف طراحی شده است پیاده‌سازی نکرده‌اند.

آگاهی موقعیتی همیشه بر اقدامات افراد و تیم های با استعداد متکی است. اما این در عصر حاضر کافی نیست. به طور فزاینده‌ای، واضح است که فناوری‌ها نوعی «اندام پنجم» یا «حس ششم» را برای بازیگران انسانی تشکیل می‌دهند و این فناوری‌ها اجزای ضروری یک استراتژی کلی مؤثر خواهند بود. این به معنای پیاده سازی نرم افزار آگاهی از موقعیت و زیرساخت های تکنولوژیکی است که از آن پشتیبانی می کند.